قلعه تاریخی مهرپادین

قلعه تاریخی مهرپادین در ۳۰ کیلومتری جنوب مرکز استان قرار گرفته است، و در ابعاد  160 در 148 متر با چشم‌اندازی زیبا در میان کشتخوان‌ها، باغ‌های میوه و زمین های زراعی واقع شده است.

قلعه خشتی مهرپادین مهریز در سال ۱۳۸۱ به شماره ۶۱۴۳ در فهرست آثار میراث فرهنگی کشور به ثبت رسید.

درباره قدمت و دوره ساخت این قلعه تاریخی دو نظریه متفاوت مطرح است به نحوی که برخی کارشناسان بر این گمان هستند که بنای مذکور متعلق به دوران صفوی است و گروه دیگر نیز تاریخ بنای قلعه را مربوط به دوران افشاریه و همزمان با ساخت ارسن (مجموعه) شهری مهرپادین می‌دانند.

از طرفی روایتی در میان ساکنان قدیمی محل به این مضمون رواج دارد که پس از حمله مغولان به قصبه مهریجرد و کشته شدن تمامی مردم، تنها یک کودک زنده می‌ماند که سربازان مغول از کشتن او صرف‌نظر می‌کنند و او را به اهالی قریه سریزد در نزدیکی مهریجرد تحویل می‌دهند ولی وی پس از طی سال‌های کودکی به قصبه خود بازگشته و برای جلوگیری از تکرار واقعه مذکور، قلعه‌ای عظیم با برج و بارویی بلند و خندقی عمیق می‌سازد، قلعه‌ای خشتی و باشکوه که تا همین دهه‌های اخیر، فعال و مسکونی بوده و هر کدام از اهالی در آن اتاقی برای خود داشتند و برای انبار کالا و نگهداری محصولات کشاورزی و آذوقه و دام از آن استفاده می‌کردند.

البته این قلعه ظاهراً برای سکونت دائم ساخته نشده بود و اهالی روستا فقط در مواقعی که احساس خطر می‌شد یا حمله‌ای صورت می‌گرفت، آنجا را ترک کرده و با اموال با ارزش خود، روزهای موقتی را درون قلعه سپری می‌کردند. در چنین مواقعی در روز به کمک دود و در شب به وسیله چیزی مانند چوب سوخته که مرتب در حال چشمک زدن است، برای کمک از قلعه‌های دیگر استمداد می‌طلبیدند.

قلعه مهرپادین مهریز دارای دو حصار و باروی دفاعی و 4 برج مدور در چهار گوشه و همچنین تک برج هایی در وسط ایوان های طولی و عرضی این قلعه به غیر از قسمتی که در ورودی قرار دارد، است. همچنین دور تا دور آن را خندقی عظیم احاطه کرده و فضاهای داخلی قلعه در دو حصار به ارتفاع حدوداً 6/5 متر محصور شده است. هر دو حصار به صورت چینه‌ای از خشت و گل ساخته شده و بخش فوقانی آنها فرم و شکل کنگره‌ای دارد. برج‌های حصار درونی قلعه نیز با ارتفاع تقریبی 8/5 متر دارای تیرکش‌ها و روزنه‌هایی برای دفاع است.

دسترسی به قلعه از جانب جنوبی امکان پذیر بوده و در ورودی، چوبی و دو لته‌ای است و با گل میخ‌های فلزی تزئین شده است. سر در ورودی دارای قوسی خوش فرم و نیزه‌دار است و ارابه‌های برجسته با نقوش هندسی در دو طرف آن دیده می‌شود و قسمت بالایی آن نیز دارای تیرکش و تزئینات چلیپایی است.

در فاصله بین در اول (حصار بیرونی) و در دوم (حصار درونی) نیز فضای هشتی با پوشش چهار بخشی وجود دارد که از فضای زیرین آن برای نگهداری کالا استفاده می‌شده است. پس از ورودی، شاه کوچه یا گذر اصلی قلعه وجود دارد که جهت آن شمالی- جنوبی است و 3/30 متر پهنا دارد. کوچه‌ها و گذرهای فرعی قلعه نیز با عرضی حدود 1/70 متر در جهت شرقی - غربی ساخته شده‌اند.

درون قلعه فضاهای گوناگونی از قبیل اصطبل، بخش مسکونی (شاه نشین و عام نشین)، انبار نگهداری کالا و فضای عمومی یا مذهبی به چشم می‌خورد. فضای شاه نشین یا ارباب نشین قلعه در مرتفع ترین بخش بنا (بالای فضای ورودی) قرار دارد و بر تمامی فضاهای داخلی و محوطه خارجی مشرف است.

اتاق‌های اشکوب پایین برای نگهداری احشام و طبقه فوقانی برای سکونت و زندگی مردم بوده است. امکان دستیابی به طبقه بالایی نیز از طریق راه پله‌ای باریک و خشتی میسر می‌شود و فضاهای داخلی کاهگل شده‌اند و اندازه خشت‌های استفاده شده در ساختار کالبدی آنها ۲۳×۲۳ سانتی متر است.

برج‌های داخلی قلعه ۲ اشکوبه است، پوشش اشکوب اول گنبدی و راه پله به سمت بالا به صورت مدور و مارپیچ است. در قسمت شرقی قلعه، چاه قنات عمیقی به چشم می‌خورد که احتمالا آب مورد نیاز قلعه از این مکان تامین می‌شده است.